آموزش شاخص UTXO و نحوه استفاده از آن

افرادی که در بازار ارزهای دیجیتال فعالیت می‌کنند معمولاً به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ دسته اول کسانی هستند که بدون برنامه‌ریزی مشخص و بیشتر به امید شانس و تصادف به خرید و فروش و فعالیت‌های مالی کم‌ریسک می‌پردازند. دسته دوم اما با تکیه بر تحلیل‌های آماری قوی و دانش عمیق مالی وارد این عرصه می‌شوند. این گروه دوم با داشتن درک بهتر از بازار، از فرصت‌های بیشتری برای سرمایه‌گذاری برخوردارند و به‌طور مؤثرتری مسیر موفقیت خود را می‌پیمایند.

تحلیل تکنیکال یکی از مفاهیم کلیدی در ارزیابی بازارهای سرمایه است و به مجموعه ابزارهایی اطلاق می‌شود که برای پیش‌بینی و تحلیل روندهای بازار به کار می‌روند. از جمله این ابزارها می‌توان به شاخص‌ها و اندیکاتورهای مختلف اشاره کرد که به تریدرها و سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا چشم‌انداز بهتری از آینده بازارهای مالی، به‌ویژه بازار ارزهای دیجیتال، داشته باشند.

در این مقاله از سایت توبیت فارسی قصد داریم به معرفی شاخص UTXO بپردازیم. اگر می‌خواهید دانش خود را درباره مبادلات ارز دیجیتال افزایش دهید و شانس موفقیت خود را در این حوزه به حداکثر برسانید، توصیه می‌کنیم تا پایان این مقاله همراه ما باشید.

شاخص UTXO چیست

شاخص UTXO یا به‌طور کامل خروجی خرج نشده تراکنش (Unspent Transaction Output) یکی از اصطلاحات کلیدی در دنیای ارزهای دیجیتال است که نقش مهمی در نحوه عملکرد تراکنش‌های ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین دارد. شاید تاکنون با این اصطلاح روبه‌رو نشده باشید، اما اهمیت آن در فرآیند تراکنش‌های ارز دیجیتال به‌گونه‌ای است که شناخت آن برای کسانی که در این حوزه فعالیت می‌کنند ضروری است.

شاخص UTXO به سادگی به مقدار ارز دیجیتالی اشاره دارد که پس از انجام یک تراکنش همچنان در اختیار کاربر باقی می‌ماند و هنوز خرج نشده است. به عنوان مثال، وقتی شما مقداری بیت‌کوین را انتقال می‌دهید، بخشی از موجودی که انتقال داده نمی‌شود به‌عنوان خروجی خرج نشده در حساب شما باقی می‌ماند.

برای درک بهتر این مفهوم، می‌توانید شاخص UTXO را مانند اسکناس نقدی فرض کنید که پس از یک تراکنش فقط یک بار قابل استفاده است. هر شاخص UTXO ارزش مشخصی دارد که تنها یک‌بار می‌توانید آن را خرج کنید و در ازای آن، خروجی‌های جدیدی (UTXOهای جدید) در حساب شما ایجاد می‌شود. در تراکنش‌های بیت‌کوین، حداقل یک UTXO باید خرج شود و در نتیجه خروجی‌های جدید ایجاد گردد.

برای درک عمیق‌تر شاخص UTXO، لازم است کمی درباره مفهوم بلاک‌چین و نحوه انجام تراکنش‌ها آگاهی داشته باشیم. بلاک‌چین شبکه‌ای است که تراکنش‌های ارزهای دیجیتال در آن ثبت و ذخیره می‌شود و UTXOها در این ساختار نقش مهمی ایفا می‌کنند.

خروجی تراکنش چیست

خروجی تراکنش (Transaction Output) در بلاک‌چین به بخشی از یک تراکنش گفته می‌شود که مقدار مشخصی از ارز دیجیتال (برای مثال بیت‌کوین) را قفل می‌کند تا به یک کاربر خاص اختصاص یابد. برای درک بهتر این مفهوم، ابتدا باید به ساختار بلاک‌چین نگاهی بیندازیم. بلاک‌چین مجموعه‌ای از بلوک‌ها است که هر بلوک شامل هدر (Header) و لیستی از تراکنش‌ها می‌باشد. این بلوک‌ها به‌طور دائم و تغییرناپذیر به یکدیگر متصل هستند و تراکنش‌ها را ثبت می‌کنند.

در هر تراکنش، ورودی‌ها (Inputs) و خروجی‌ها (Outputs) وجود دارند. ورودی‌ها نشان می‌دهند که یک کاربر از کدام تراکنش قبلی برای تأمین مالی تراکنش جدید خود استفاده می‌کند. در حالی که خروجی‌ها نشان‌دهنده مقادیری از ارز دیجیتال هستند که به کاربر مقصد منتقل می‌شوند. هر خروجی تراکنش شامل دو مؤلفه اصلی است:

مقدار که نشان‌دهنده تعداد ساتوشی‌ها است. ساتوشی کوچک‌ترین واحد بیت‌کوین، معادل یک‌صدمیلیونیم بیت‌کوین است.

قفل رمزنگاری شده که به آدرس دریافت‌کننده تراکنش مرتبط است و تنها توسط کلید خصوصی مرتبط با آن آدرس قابل بازگشایی است.

هنگامی که ورودی‌های یک تراکنش با کلیدهای خصوصی صاحب قبلی باز می‌شوند، خروجی‌های آن تراکنش به عنوان خرج شده در نظر گرفته می‌شوند. اما اگر خروجی‌های تراکنش قفل باقی بمانند و مورد استفاده قرار نگیرند، به عنوان شاخص UTXO یا همان خروجی خرج نشده تراکنش شناخته می‌شوند.

در واقع، خروجی‌های تراکنش را می‌توان به عنوان مقادیر ارزی در نظر گرفت که پس از انجام تراکنش، هنوز مصرف نشده‌اند و آماده استفاده در تراکنش‌های آینده هستند. این خروجی‌ها را می‌توان مانند پول خرد تصور کرد که پس از یک معامله مالی به دست می‌آید و هنوز برای خرید دیگری خرج نشده است.

نحوه عملکرد شاخص UTXO

شاخص UTXO یا خروجی خرج نشده تراکنش به عنوان بخش مهمی از ساختار بلاک‌چین در سیستم‌های ارزی مانند بیت‌کوین عمل می‌کند. در ابتدا، شاید تراکنش‌های مبتنی بر شاخص UTXO کمی پیچیده به نظر برسند، اما با درک مفاهیم پایه‌ای، درمی‌یابیم که این ساختار در واقع بسیار ساده است.

هر تراکنش بیت‌کوین با استفاده از توکن‌ها برای ایجاد تعادل در دفتر کل (Ledger) شروع می‌شود. در این تراکنش‌ها، خروجی‌های خرج نشده به عنوان آغاز و پایان تراکنش در نظر گرفته می‌شوند. وقتی یک تراکنش تأیید می‌شود، سکه‌های خرج نشده از پایگاه داده شاخص UTXO حذف می‌شوند، اما اطلاعات مربوط به آن‌ها همچنان در دفتر کل باقی می‌ماند.

در حقیقت، خروجی‌های خرج نشده از چرخه گردش خارج می‌شوند و به جای آن‌ها، خروجی‌های جدیدی با ایجاد تعادل به چرخه افزوده می‌شوند تا موجودی بیت‌کوین در گردش ثابت بماند. در هر تراکنش جدید، UTXOها به عنوان ورودی استفاده شده و سپس خروجی‌های جدیدی به جای آن‌ها ثبت می‌شود.

به زبان ساده‌تر، شاخص UTXO مانند بسته‌ای از بیت‌کوین‌های قفل‌شده عمل می‌کند که تا زمانی که تراکنش جدیدی آن‌ها را خرج نکند، همچنان به کاربر تعلق دارند. همانطور که پیش‌تر اشاره شد، می‌توان UTXOها را مانند پول خردی در نظر گرفت که پس از انجام یک تراکنش به کاربر برمی‌گردد.

در نمودارهای مرتبط با تراکنش‌ها، خروجی‌های باقی‌مانده به عنوان شاخص UTXO در نظر گرفته می‌شوند و هنگامی که ورودی‌های یک تراکنش جدید به آن‌ها اشاره کند، این UTXOها خرج شده و خروجی‌های جدیدی به جای آن‌ها ایجاد می‌شود.

پایگاه داده شاخص UTXO در حقیقت برای ذخیره این پول خردهای دیجیتال استفاده می‌شود. در ابتدا این پایگاه داده خالی است و با افزایش تعداد تراکنش‌ها، این دیتابیس با گزارش UTXOهای حاصل از هر تراکنش پر می‌شود. هر بار که یک تراکنش انجام می‌شود، UTXOهای جدید به پایگاه داده اضافه می‌شوند و به عنوان ورودی‌های بعدی برای تراکنش‌های آتی استفاده می‌شوند.

نکته مهمی که باید به آن توجه کرد این است که تراکنش‌های بیت‌کوین شبیه به چک‌های تضمینی هستند؛ شما نمی‌توانید تنها بخشی از یک خروجی را خرج کنید و باید تمام مقدار موجود در یک واحد تراکنش را استفاده کنید. با این حال، بیت‌کوین این امکان را فراهم می‌کند که تراکنش‌ها با استفاده از کسری از ارز نیز انجام شوند. به این معنا که شما می‌توانید بخشی از یک خروجی را خرج کنید و مابقی آن را به عنوان خروجی جدید و خرج نشده در پایگاه داده ثبت کنید.

برای مثال، اگر قصد خریدی به ارزش ۱ بیت‌کوین داشته باشید، ممکن است بخشی از مبلغ از یک خروجی و مابقی از خروجی دیگری برداشت شود و مابقی به عنوان شاخص UTXO جدید در پایگاه داده ثبت شود تا در تراکنش‌های بعدی استفاده گردد.

شباهت UTXOها به پول نقد

UTXOها شباهت زیادی به پول نقد دارند. برای درک بهتر این مفهوم، فرض کنید که می‌خواهید کالایی به ارزش ۵ دلار بخرید. اگر یک اسکناس ۱۰ دلاری داشته باشید، آن را به فروشنده می‌دهید و در مقابل، ۵ دلار باقی‌مانده را دریافت می‌کنید. در دنیای بیت‌کوین، شاخص UTXO هم دقیقاً به همین شکل عمل می‌کند. به این معنا که وقتی شما یک UTXO دارید که مقدارش بیشتر از مبلغ مورد نیاز برای خرید است، باید کل آن را خرج کنید و سپس باقی‌مانده را به‌عنوان یک UTXO جدید دریافت کنید.

برای مثال، اگر ۱۰ بیت‌کوین (BTC) در کیف پول خود دارید و قصد دارید ۵ BTC را برای یک خرید خرج کنید، شما باید UTXO خود را ارسال کنید که ممکن است بیشتر از ۵ BTC باشد. سپس، باقی‌مانده بیت‌کوین به‌صورت شاخص UTXO جدید به کیف پول شما برمی‌گردد.

فرض کنید در کیف پول خود ۴ UTXO مختلف دارید. برای پرداخت ۵ BTC چندین روش دارید:

• می‌توانید از UTXO اول که ۱۰ BTC است استفاده کنید و ۵ BTC باقی‌مانده را به‌عنوان UTXO جدید دریافت کنید.
• از UTXO دوم و سوم که مجموعاً ۹ BTC دارند استفاده کنید و ۴ BTC باقی‌مانده را به‌عنوان UTXO جدید دریافت کنید.
• از UTXO سوم و چهارم که مجموعاً ۷ BTC دارند استفاده کنید و ۲ BTC باقی‌مانده را به‌عنوان UTXO جدید دریافت کنید.

روش دیگر این است که دقیقاً ۵ BTC را خرج کنید. برای این کار می‌توانید از UTXO دوم که دقیقاً ۵ BTC دارد استفاده کنید.

نکات مهمی که باید در نظر داشته باشید:

• باید مطمئن شوید که مقدار UTXO شما حداقل معادل مقدار تراکنش است.
• مابقی پول شما به‌صورت UTXO جدید به کیف پول شما برمی‌گردد.
• UTXOها قابلیت تقسیم شدن ندارند؛ مانند اسکناسی که نمی‌توانید آن را نصف کنید.
• برخلاف پول نقد، خروجی‌های UTXO می‌توانند هر مقداری از بیت‌کوین را شامل شوند.

در نهایت، هزینه‌ای که برای هر تراکنش پرداخت می‌کنید، به ماینرها اختصاص می‌یابد که مسئول تأیید و ثبت تراکنش‌ها در بلاک‌چین هستند.

کیف پول‌های بیت‌کوین

در کیف پول‌های بیت‌کوین، معمولاً پردازش شاخص UTXO به‌صورت خودکار و در پس‌زمینه انجام می‌شود. وقتی به موجودی کیف پول خود نگاه می‌کنید، در واقع ارزش کل UTXOهای شما را مشاهده می‌کنید که هنوز خرج نشده‌اند. با این حال، برخی از کیف پول‌های پیشرفته به کاربران امکان مدیریت مستقیم UTXOها را نیز می‌دهند. این UTXOها به‌صورت آدرس‌های منحصربه‌فردی در کیف پول ذخیره می‌شوند و شما می‌توانید آن‌ها را مدیریت کنید.

UTXOها شباهت زیادی به چک دارند

وقتی از UTXOها برای پرداخت‌ها یا انتقال پول استفاده می‌شود، آن شاخص UTXO دیگر معتبر نیست و از چرخه خارج می‌شود. همان‌طور که چک‌ها فقط یک بار قابل استفاده هستند، UTXO نیز تنها یک بار می‌تواند در تراکنش استفاده شود. بنابراین، پس از اینکه یک UTXO از کیف پول شما خارج شد، دیگر نمی‌توانید آن را مجدداً استفاده کنید و از نظر فنی می‌توان گفت که این UTXO نابود شده است.

اما به همین اندازه مهم است که بدانید، هر بار که UTXOها خرج می‌شوند، هم‌زمان UTXOهای جدید نیز ایجاد می‌شوند. به عبارت دیگر، وقتی تراکنشی انجام می‌دهید و خروجی‌های قبلی مصرف می‌شوند، خروجی‌های جدید به‌عنوان شاخص UTXO ایجاد می‌شوند که می‌توانید در تراکنش‌های بعدی از آن‌ها استفاده کنید. این فرآیند هم‌زمان نابودسازی و ایجاد UTXOها، جزء اصلی سیستم مالی بیت‌کوین است و به حفظ تعادل در شبکه و تراکنش‌ها کمک می‌کند.

در نهایت، یکی از ویژگی‌های کلیدی کیف پول‌های بیت‌کوین این است که این UTXOها را به‌طور دقیق مدیریت می‌کنند تا هم امنیت تراکنش‌ها حفظ شود و هم کاربران بتوانند با اطمینان از موجودی خود استفاده کنند.

مقایسه تراکنش‌های مبتنی بر UTXO و تراکنش‌های مبتنی بر حساب کاربری

تراکنش‌های مبتنی بر UTXO و تراکنش‌های مبتنی بر حساب کاربری از دو رویکرد مختلف برای مدیریت انتقال ارزش در بلاک‌چین استفاده می‌کنند و هرکدام ویژگی‌ها و مزایای خاص خود را دارند.

تراکنش‌های مبتنی بر UTXO: 

در سیستم‌هایی مانند بیت‌کوین، از مدل شاخص UTXO یا خروجی‌های خرج نشده تراکنش استفاده می‌شود. در این مدل، هر خروجی تراکنش (UTXO) معادل یک واحد از پول نقد است که تنها یک‌بار قابل خرج کردن است. به عبارت دیگر، تراکنش‌ها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که مانند پول نقد، تنها یک‌بار قابل استفاده هستند و هر بار که تراکنشی صورت می‌گیرد، خروجی‌های جدیدی برای تراکنش‌های بعدی ایجاد می‌شود. این رویکرد به حفظ امنیت و جلوگیری از دوبار خرج کردن (Double Spending) کمک می‌کند.

مدل شاخص UTXO به دلیل طراحی خاص خود از مقیاس‌پذیری و حریم خصوصی بهتری برخوردار است. از آنجا که UTXOها مجزا هستند و هرکدام می‌توانند جداگانه پردازش شوند، مدیریت داده‌ها به‌صورت مؤثرتری انجام می‌شود و با بهره‌گیری از تکنیک‌های خاص، می‌توان تراکنش‌ها را به شکلی ناشناس‌تر انجام داد. علاوه بر این، محدودیت استفاده یک‌باره از UTXOها به امنیت بیشتر کمک می‌کند.

تراکنش‌های مبتنی بر حساب کاربری: 

برخلاف مدل شاخص UTXO، بلاک‌چین‌هایی مانند اتریوم و پولکادات از مدل مبتنی بر حساب کاربری استفاده می‌کنند. در این مدل، کاربران می‌توانند مستقیماً مقداری که می‌خواهند را از حساب خود به حساب کاربری دیگر ارسال کنند. این رویکرد مشابه سیستم‌های بانکی سنتی است که در آن شما می‌توانید هر مقداری را از حساب خود برداشت و به حساب دیگران انتقال دهید.

مدل مبتنی بر حساب کاربری برای کاربران معمولاً ساده‌تر و مستقیم‌تر است؛ چراکه دیگر نیازی به مدیریت خروجی‌های متعدد و مابقی پول وجود ندارد. تراکنش‌ها به شکلی سریع و کاربرپسند انجام می‌شود و کاربران دقیقاً می‌دانند چه مقدار از حساب آن‌ها کسر شده و به چه حسابی واریز شده است.

مقایسه کلی: 

مدل مبتنی بر شاخص UTXO به دلیل اینکه در هر تراکنش خروجی‌های جداگانه‌ای ایجاد می‌کند، از نظر حریم خصوصی و مقیاس‌پذیری مزایای بیشتری نسبت به مدل مبتنی بر حساب کاربری دارد. همچنین، هر UTXO تنها یک‌بار قابل خرج کردن است که به امنیت تراکنش‌ها کمک می‌کند. در مقابل، مدل مبتنی بر حساب کاربری به دلیل سادگی در انجام تراکنش‌ها و نبود نیاز به مدیریت مابقی پول، کاربرپسندتر است و به کاربران امکان می‌دهد که تراکنش‌های خود را با دقت بیشتر انجام دهند.

به طور خلاصه، مدل شاخص UTXO برای تراکنش‌های پیچیده‌تر و امن‌تر مناسب است، در حالی که مدل مبتنی بر حساب کاربری ساده‌تر و برای کاربرانی که به دنبال سهولت در مدیریت حساب خود هستند، جذاب‌تر است.

عمر مفید UTXOها به مدت زمانی اطلاق می‌شود که خروجی‌های خرج نشده (UTXO) پس از ایجاد در کیف پول شما نهفته باقی می‌مانند. این خروجی‌ها به مدت روزهای معینی تا زمانی که مصرف شوند در بلاک چین ثبت می‌شوند. ثبت این اطلاعات از طریق زمان تراکنش و زمان بلوک حاوی آن تراکنش انجام می‌شود. به لطف وجود عمر مفید خروجی‌های خرج نشده، این شاخص می‌تواند در پیش‌بینی مسیر بلاک چین و تحلیل حرکات بازار مفید باشد. روش‌های مختلفی برای استفاده از این شاخص وجود دارد، از جمله:

• محاسبه روزهای فعال (alive days) برای برخی یا تمامی UTXOها
• محاسبه روزهای نابود شده (destroyed days) برای برخی یا تمامی UTXOها
• مقایسه قیمت‌ها در زمان ایجاد و نابودی UTXOها

مجموعه خروجی‌های خرج نشده تراکنش یا UTXO set چیست

اگر در هر لحظه تمامی خروجی‌های خرج نشده شبکه را جمع‌آوری کنیم، به مجموعه‌ای به نام UTXO set می‌رسیم. این مجموعه نشان‌دهنده وضعیت کلی زنجیره بلاک چین بوده و توسط نودهای شبکه ذخیره و نگهداری می‌شود. هر بار که یک بلوک جدید به بلاک چین اضافه می‌شود، فهرست تراکنش‌ها به‌روز می‌شود و این آخرین بلوک جدیدترین خروجی‌های خرج نشده را شامل می‌شود.

مجموعه UTXOها در حافظه لوکال هر نود ذخیره می‌شود و از آنجایی که فول نودها نمی‌توانند قفل UTXOهای شما را باز کنند، امنیت دارایی شما تضمین خواهد بود. این مجموعه را می‌توان در بخش وضعیت بلاک چین مشاهده کرد.

پیچیدگی‌های استفاده از UTXO در معاملات

یکی از ویژگی‌های اساسی UTXOها این است که در هر تراکنش، تمام شاخص UTXO مصرف می‌شود و مبلغ باقی‌مانده به عنوان یک UTXO جدید به کاربر بازگردانده می‌شود. این مدل خاصیت مشابهی با تراکنش‌های نقدی دارد. به عنوان مثال، فرض کنید شما ۱۰ بیت کوین دارید و می‌خواهید ۷ بیت کوین برای خرید کالا استفاده کنید. سیستم UTXO باعث می‌شود که کل ۱۰ بیت کوین شما مصرف شود، اما ۳ بیت کوین باقی‌مانده به عنوان یک UTXO جدید به کیف پول شما بازگردانده می‌شود. این فرآیند در عین حال که باعث ایجاد امنیت بیشتر در تراکنش‌ها می‌شود، ممکن است برای کاربران مبتدی پیچیده به نظر برسد.

این مدل تراکنش‌ها با چالش‌هایی مانند پرداخت هزینه‌های تراکنش مواجه است. به عبارت دیگر، کارمزد هر تراکنش به ماینرهای شبکه بلاک چین داده می‌شود و معمولاً این هزینه‌ها از موجودی کل UTXOهای شما کسر می‌شود. بنابراین، استفاده از UTXOها به دقت بیشتری در مدیریت دارایی نیاز دارد.

مقایسه UTXOها و مدل حساب کاربری

مدل مبتنی بر UTXO از دیدگاه فنی کاملاً متفاوت با مدل حساب کاربری است. در مدل حساب کاربری، که در بلاک چین‌هایی مانند اتریوم استفاده می‌شود، یک موجودی ثابت برای هر حساب وجود دارد که تغییرات آن در نتیجه تراکنش‌های ورودی و خروجی ثبت می‌شود. این مدل به کاربران اجازه می‌دهد تا به سادگی وجه موردنظر خود را به حساب دیگران انتقال دهند و نیازی به مفهوم UTXO ندارند.

در مقابل، شاخص UTXO امکان مقیاس‌پذیری بهتری را فراهم می‌آورد؛ زیرا هر تراکنش به‌طور مستقل از حساب‌ها اجرا می‌شود و وضعیت کلی شبکه تنها با بررسی UTXOها به‌روزرسانی می‌شود. در این مدل، هر UTXO یک واحد مشخص از ارز دیجیتال را نشان می‌دهد که تا زمانی که مصرف نشود، در بلاک چین باقی می‌ماند. این ویژگی به حریم خصوصی کاربران نیز کمک می‌کند؛ زیرا برخلاف مدل حساب کاربری، امکان پیگیری دقیق معاملات دشوارتر است.

امنیت و حریم خصوصی UTXOها

شاخص UTXO به دلیل ساختار غیرمتمرکز خود، امنیت بالاتری را در تراکنش‌ها فراهم می‌آورد. هر خروجی خرج نشده به‌صورت مستقل از دیگر تراکنش‌ها در بلاک چین ثبت می‌شود و تنها با کلید خصوصی مالک آن قابل مصرف است. این مدل، مشابه با پول نقد، مانع از دزدیده شدن یا تغییر اطلاعات می‌شود؛ چراکه تا زمانی که کلید خصوصی را نداشته باشید، قادر به مصرف UTXO نخواهید بود.

از نظر حریم خصوصی، مدل شاخص UTXO به دلیل امکان استفاده از چندین آدرس مختلف برای یک کاربر، ردیابی تراکنش‌ها را برای دیگران دشوارتر می‌سازد. این ویژگی به کاربران اجازه می‌دهد تا تراکنش‌های خود را با امنیت بیشتری انجام دهند، زیرا هر تراکنش می‌تواند با استفاده از آدرس‌های مختلف انجام شود و این امر پیگیری مسیر تراکنش‌ها را پیچیده‌تر می‌کند.

چالش‌های ذخیره‌سازی UTXOها

یکی از چالش‌های اصلی شاخص UTXO، مدیریت دیتابیس UTXO است که حجم آن با افزایش تعداد تراکنش‌ها به سرعت رشد می‌کند. هرچه تراکنش‌های بیشتری در شبکه انجام شود، تعداد خروجی‌های خرج نشده نیز افزایش می‌یابد و در نتیجه فضای بیشتری در نودهای شبکه برای ذخیره‌سازی این اطلاعات موردنیاز است. این مسئله می‌تواند در بلندمدت برای مقیاس‌پذیری بلاک چین چالش‌برانگیز باشد.

به‌منظور مقابله با این چالش، برخی شبکه‌های بلاک چینی از تکنیک‌هایی مانند فشرده‌سازی UTXO استفاده می‌کنند که به کاهش حجم دیتابیس کمک می‌کند. این تکنیک‌ها به‌خصوص برای نودهای جدید شبکه که باید کل تاریخچه تراکنش‌ها را دانلود و پردازش کنند، بسیار مفید هستند. در برخی موارد نیز از الگوریتم‌های جدیدتری مانند زنجیره‌های جانبی (Sidechains) یا شبکه لایتنینگ (Lightning Network) برای کاهش بار تراکنش‌های درون‌زنجیره‌ای و در نتیجه کاهش حجم UTXOها استفاده می‌شود.

کاربردهای پیشرفته UTXOها

UTXOها تنها برای انجام تراکنش‌های ساده مورد استفاده قرار نمی‌گیرند؛ بلکه در موارد پیچیده‌تری مانند “قراردادهای هوشمند” نیز نقش دارند. برخی بلاک چین‌ها مانند بیت کوین با استفاده از مدل UTXO قادر به پشتیبانی از قراردادهای هوشمند ساده هستند. این قراردادها به‌صورت شرطی اجرا می‌شوند و UTXOها را براساس شرایط خاصی مصرف می‌کنند.

علاوه بر این، UTXOها در برخی پروژه‌های دیفای (DeFi) نیز استفاده می‌شوند. به‌عنوان مثال، برخی از پروتکل‌های وام‌دهی در دیفای از مدل UTXO برای مدیریت وام‌ها و بازپرداخت‌ها استفاده می‌کنند. در این پروتکل‌ها، هر وام یا بازپرداخت به‌عنوان یک UTXO ثبت می‌شود و با مصرف UTXOهای قبلی، بدهی‌ها تصفیه می‌شوند.

شاخص UTXO یکی از پایه‌های اساسی در سیستم‌های ارز دیجیتال غیرمتمرکز مانند بیت کوین است که به‌دلیل ساختار منحصربه‌فرد خود، امنیت، حریم خصوصی و مقیاس‌پذیری بهتری را در مقایسه با مدل حساب کاربری فراهم می‌کند. با وجود اینکه این مدل ممکن است برای کاربران تازه‌کار پیچیده به‌نظر برسد، مزایای آن در مدیریت ریسک و امنیت معاملات بسیار چشمگیر است.

برای کسانی که به دنبال استفاده حرفه‌ای از بازار ارزهای دیجیتال هستند، درک صحیح از نحوه کارکرد UTXOها و ابزارهای تحلیل تکنیکال مرتبط با آن‌ها می‌تواند به ارتقای سطح دانش و بهبود عملکرد مالی آن‌ها کمک کند.

سخن پایانی 

در این مقاله به مفهوم خروجی‌های خرج نشده تراکنش یا شاخص UTXO و کاربرد آن‌ها در تحلیل تکنیکال ارزهای دیجیتال پرداختیم. استفاده از شاخص‌هایی مانند UTXO می‌تواند به شما در تصمیم‌گیری‌های مالی در بازار کریپتوکارنسی کمک کند و دیدی روشن‌تر نسبت به روند بازار به شما بدهد.

همان‌طور که توضیح داده شد، هر خروجی خرج نشده به‌عنوان یک واحد بیت کوین قابل مصرف در نظر گرفته می‌شود که با انجام تراکنش مصرف شده و خروجی جدیدی به جای آن ایجاد می‌شود. شاخص UTXO از جهاتی مشابه پول نقد است، در حالی که مدل مبتنی بر حساب کاربری، مبادلات ارز را به‌صورت مستقیم و بدون نیاز به خروجی خرج نشده انجام می‌دهد. انتخاب میان این دو مدل به تجربه و دانش شما از بازار بستگی دارد.

به خاطر داشته باشید که این مطالب برای آشنایی اولیه با ابزارهای تحلیل تکنیکال تهیه شده‌اند و برای استفاده حرفه‌ای بهتر است از مشاوره با متخصصان حوزه کریپتوکارنسی بهره‌مند شوید تا دانش خود را بهبود بخشید و شانس موفقیت خود را در این بازار افزایش دهید.

برای افزودن به توضیحات قبلی، می‌توانیم به جنبه‌های بیشتری از UTXOها، کاربرد آن‌ها در معاملات ارزهای دیجیتال و تفاوت‌های فنی با مدل‌های مبتنی بر حساب کاربری بپردازیم.